bozkir.net Bozkir Forum Arsivi

Cemil TOKPINAR'ın 2002 yılında çıkan  "Sabah Namazına Nasıl Kalkılır?" isimli kitabını geçtiğimiz günlerde okumayı nasip etti rabbim. Sozsuz şükürler olsun. Çok etkliyeci bir kitap alıp okumanızı okutmanızı tavsiye ederim. Kitap ilk çıktığınde hedefi 1 Milyon satmakmış çoktan geçmiş 1 Milyonu. Kitabın yazarına abi diye hitap edeceğim o kadar samimi, namaz sevdalısı bir insan ki. Cemil abinin şimdiki hedefi 10 milyon satarak 70 milyonun bu kitabı okumasını saglamak Allah izin verirse. Abinin amacı bu kitabı çok sattrıp para kazanmak değil kitabın fiyatı çok makul zaten. Ayrıca aşağıya linkini ekleyeceğim sitedende idirebilirsiniz kitabı. Birde geçtiğimiz yaz Namaz Kahramanları isimli bir kitap daha çıkarmış CEMİL Abi. Bu kitabıda okumanızı tavsiye ederim. Kitabı okuduktan sonra  cemil abiye mektup ve e-posta gönderenlerin görüşlerine yer veriliyor. Bu iki kitapta beni çok etkiledi. Cemil abiye destek vermemiz lazım. Sitemizdede kampanya başlatalım herkes okusun bu kitabı okuyanlar görüşlerini yazsınlar.

Cemil abi kitabında şöyle bi dua ediyor " Cenab-ı Hak kimseye sabah namazına kalkmama veya sabah namazını kazaya bırakma gibi bir acı yaşatmasın" Ne güzel bir dua değilmi BOZKIRLILAR.

Şu sitedende kitabı okuyabilirsiniz. Kitabı siteye koyması  bundan maddi bir çıkar gözetmediğinin en önemli göstergesi.

http://www.namazladirilis.com/modul.php?bl=20 (http://www.namazladirilis.com/modul.php?bl=20)

Kitabı okuyanlardan görüş bekliyorum. İnşallah bu başlığı hep gündemde tutalım Cemil abinin 70 milyon kişiye bu kitabı okutma davasına katkıda bulunalım. Kimlere nasıl uluşabiliriz fikri olanlar yazsınlar. Bozkılılar zeki insanlardır. Çok orjinal projeler çıkacağına inanıyorum. Yönetici Arkadaşlardan da bu konuyu forumun en başına koymalarını istiyorum. Allah razı olsun şimdiden.

Selam ve dua ile...

Teheccüd, şeytanın düğümlerini çözer

Hz. Ebu Hureyre’nin rivayet ettiği bir hadis-i şerifte Hz. Peygamber (a.s.m.) şöyle buyurmaktadır:
– Sizin biriniz gece uyuyunca şeytan onun ense köküne üç düğüm atar.

Her düğüm atışında, “Önünde upuzun bir gece vardır, rahat uyu!” der.

O kimse uyanıp Allah’ı zikrederse, bir düğüm çözülür.

Abdest alırsa bir düğüm daha çözülür.

Namaz da kılarsa şeytanın attığı bütün düğümler çözülür.

Artık o teheccüd sahibi, kötü düğümleri çözülmüş, dinç ve neşe içinde sabaha çıkar.

Fakat kalkıp zikretmez ve abdest alıp namaz kılmazsa, gönlü kirli, tembel bir şekilde sabahlar...



Namazı Yaşayanar/Said Demirtaş/Nesil Yayınları

İnşallah...

hasan abi çok güzel bi konuya değinmişsin Allah senden razı olsun paylaşımın için çok teşekkür ederim

Peygamberimizin (s.a.v.) Arkasında Namaz Kıldım





Namazla ilgili o kadar çok hatıram var ki! Hepsi bana “Namaz kıl! Artık uyan! Ahmaklık yapma!” diyorlar. Buna rağmen maalesef benim gibi biri, cahil birçok kişinin yaptığı gibi, bin dereden su getirip, kendini kandırarak, namazı hakkıyla kılamıyor.

Ben Ukrayna’da yaşıyorum. Malum burada ezan sesinden de yoksunuz. Hoş Türkiye’de yaşarken çok mu koşuyorduk camiye ezanı duyunca? O da başka bir mesele.

Her akşam eve gittiğimde dört yaşlarında ikiz oğullarım ve iki yaşındaki kızım kapıya hücum edip, büyük bir sevinçle beni içeri çekerler. Ardından biri seccadeyi getirir. Küçük kızım babaannesinin hatıra bıraktığı o mis kokan namaz başörtüsünü başına dolar, hep beraber çocuksu bir edayla:

— Baba haydi, Allah diyelim, âmin yapalım, derler.

Daha ben üstümdekileri çıkartmadan hemen oracıkta namaz kılmaya başlarız. Anneleri Ukraynalı, yeni Müslüman oldu.

Çevremizden, televizyondan ya da yakınlarından örnek alacakları hiç kimse yokken, bu masum bebelerin gönlüne namaz sevgisini kim kazıdı?

İnanın, bu sorunun cevabını ben veremiyorum. Nereden öğrendiklerini bilmiyorum.

Beni çok duygulandıran, âdeta titreten bir namaz hatıram daha var.

Amerika’da New York’ta, bir Türk camii vardır. Yıllar evvel, uzun bir aramadan sonra, Cuma namazı için o camiye gittim. Aklımda hep şu vardı: Burası İslam ülkesi değil, insanlar belki de Cuma namazı için yeterli sayıyı bulamayabilir. Sokaktaki insanların günlük yaşantılarında ve iş hayatlarında İslam’ın neredeyse “i”sini bile mumla aradığı New York’ta, Cuma’dan kaytarılabileceğine kendimce hüküm vermiştim.

Neyse… Bu düşüncelerle camiye geldim ve Cuma’nın sünnetini kıldım. Derken hutbeyi dinledik ve farza kalktık. Ben imam efendinin arkasında, ikinci sırada saf tutmuştum. Birinci rekâta kadar her şey normaldi. Secdeden ikinci rekâta kalktığımda, etrafımdakileri hayalî bir şekilde görebiliyordum. Sanki bir sis bulutu arkasındaydılar. Sonra önüme baktığımda, Kâbe-i Şerifi gördüm. Namazı Resulullah (s.a.v.) kıldırıyormuş. Ben en arka safta olduğumu fark ettim. İleri gitmek istiyordum, ancak namazda olduğum için hareket etmemem gerekiyordu.

Sonra olayın ciddiyeti içimi doldurdu. Boğazım düğümlendi, hareket edemiyordum. Heyecandan burnumdan ve ağzımdan akan sularla, gözlerimden dolu dolu akan yaşlarla, ayakta iki büklüm çakıldığımı hatırlıyorum. Az sonra bayılmış olmalıyım ki, sonrasını hatırlamıyorum. Kendime geldiğimde namaz bitmişti. Herkes başıma toplanmıştı. Beni yere yatırmışlar ve yüzümü gözümü temizliyorlardı.


M. Yasin Umur

Kiev, Ukrayna.

namazladirilis.com  adresinden alıntı ( Namaz Hikayeleri)

                       Dua ve ibadet ömrü uzatıyor


Time dergisinde yayınlanan, 6 bin araştırmanın sonucuna dayanan tespitler dua ve ibadetin mucizevi yönünü gözler önüne serdi.

Yıllar boyunca evrenin sırlarını keşfe çıkan insanoğlu dua ve ibadette sezdiği mucizeyi de araştırmıştır. Time dergisinde 2000 yılından bu yana yayınlanan 6 bin araştırmanın sonuçları ise dua ve ibadetin insan sağlığı üzerindeki olumlu etkilerini gözler önüne serdi ve dua ve ibadetin ömrü uzattığı sonucuna vardı.

Pittsburg Üniversitesi Tıp Merkezi tarafından yapılan araştırmalar da düzenli olarak ibadethanelere giden, düzenli dua ve ibadet edenlerde ömrün 2-3 yıl uzadığını gösterdi.

Yapılan araştırmalar ayrıca dua edilen kişi eğer bir başkasının kendisi için dua ettiğini bilirse tedavisi hızlanıyor ve daha çabuk iyileşiyor. Uzmanlar dua ve ibadetin tevekkül boyutunda insanı stresten uzak tuttuğuna da dikkat çekiyor.


Samanyolu

AMERİKALI PROFESÖRÜN İLK NAMAZI...


Amerika'nın muhtelif üniversitelerinde görev yapan matematik Prof. Jefri Lang İslam’a giriş hikayesini yazmış olduğu “Melekler Soruncaya Kadar” isimli eserinde derin felsefi düşüncelerle, ruhani duygular arasında ilk namazını şöyle dile getiriyor:



Müslüman olduğum gün cami imamı, bana namazın kılınışını açıklayan bir kitap verdi. Ancak Müslüman talebelerin buna endişelendiklerini gördüm, bana:

— Acele etme, rahat ol, zamanla yavaş yavaş yaparsın, dediler.

Ben de kendi kendime, namaz bu kadar zor mu, dedim ve talebeleri duymamazlıktan gelerek, hemen vaktinde beş vakit namaz kılmaya karar verdim. O gece, loş ve küçük odama çekilerek kitaptan abdest ve namaz hareketleri egzersizlerini yaptım, namazda okunacak bazı surelerin Arapça okunuşlarıyla İngilizce anlamlarını ezberlemeye çalıştım.

İlk namaz denemesi için kendime güven gelince yatsı namazını kılmaya karar verdim. Vakit gece yarısıydı, kitabı alıp banyoya girdim, kitabı açarak, mutfaktaki ilk yemek denemesi yapan aşçı gibi kitaptaki talimatları dikkat ve incelikle bir bir uyguladım.

Abdest bitince odanın ortasında durup, kapı ve pencerelerin kilitli ve kapalı olmasından emin olduktan sonra kıble olarak bildiğim tarafa yöneldim, derin bir nefes aldım ve elimi kaldırarak alçak bir sesle Allahu Ekber dedim.

Kimsenin beni işitmemesini ve görmemesini umuyordum, yavaş yavaş Fatiha suresi ile kısa bir sureyi Arapça olarak okudum. İkinci bir tekbir alarak Rükua gittim, rükuda biraz tedirginlik hissettim, çünkü hayatımda hiç kimseye eğilmemiştim. Odada yalnız olduğumu hatırlayınca sevindim. Sübhane Rabbiyel Azim dediğimde kalbimin hızla çarptığını hissettim.

Tekrar tekbir getirerek doğruldum ve artık secdeye varma zamanı gelmişti. Secdeye varmak üzere ellerimi ve dizlerimi yere koyunca donakaldım, secdeye gidemiyordum, efendisinin önünde başını yere koyan köle gibi yüzümü, burnumu yere koyup kendimi zillet sandığım bir duruma düşüremiyordum, üstelik bacaklarım da katlanamıyordu,
utandım gülünç duruma düştüm zannettim. Bu durumda beni gören, arkadaş ve tanıdıklarımın önünde acınacak ve alay edilecek halimi düşündüm, arkadaşlarımın kahkahalarını duyar gibi oluyordum.

Bir müddet tereddüt ettikten sonra derin bir nefes aldım, başımı seccadeye koydum, dikkatimi dağıtacak düşüncelere yer vermeden ikinci secdeye de vardım. Bu esnada kendi kendime “Daha önümde üç tur daha var” diye düşündüm ve kararlıydım: Neye mal olursa olsun bu namazı tamamlayacağım. Son secdede tam bir sükûnet hissettim. Nihayet teşehhütten sonra selam verdim.

Selamdan sonra bulunduğum yerde olduğum gibi kaldım, geriye dönüp nefsimle giriştiğim savaşı aklımdan geçirdim, bir savaştan çıktığımı hissettim, sonra başımı önüme eğerek mahcup bir şekilde

— Allah'ım geri zekalılığımdan ve tekebbürümden dolayı beni bağışla, uzak bir yerden geldim ve daha önümde kat edilecek uzun bir yol var, diye dua ettim.

Bu esnada daha önce hiç yaşamadığım bir şeyi hissettim. Bunu kelimelerle ifade etmek mümkün değil. Vücudumu, kalbimin bir noktasından çıktığını hissettiğim ve anlatmaktan aciz kaldığım bir dalga kapladı, soğuk gibiydi, ilk etapta irkildim, vücuduma olan etkisinden ziyade garip bir şekilde duygularımı etkiledi ve görünür bir rahmetin varlığını hissettim. Bu rahmet sonra içime nüfuz ederek içimde kaynamaya başladı.

Sonra sebebini bilmeden ağlamaya başladım, ağlamam artıp gözyaşlarım aktıkça, rahmet ve lütuftan harika bir gücün beni kucakladığını hissettim. Günahkâr olmama rağmen, günahlarımdan veya utanç ve sevinçten dolayı ağlamıyordum. Sanki büyük bir set açılmış ve içimdeki korku ve keder sel olup gidiyor. Bu satırları yazarken kendi kendime diyordum:

— Allah’ın rahmet ve mağfireti, sadece günahları affetmiyor, o aynı zamanda bir şifa ve bir sekinedir.

Uzun bir süre başım eğik bir şekilde öylece diz üstü kaldım. Ağlamam durunca, yaşadığım deneyi akıl ile izah etmenin mümkün olmadığını anladım. Bu esnada idrak ettiğim en önemli husus ise, benim Allah’a ve namaza şiddetle muhtaç olduğum gerçeği oldu. Yerimden kalkmadan önce de şu duayı yaptım:

— Allah’ım bir daha küfre girmeye cüret edersem beni, o küfre girmeden önce öldür ve bu hayattan kurtar, hata ve eksiksiz yaşamanın çok zor olduğunu biliyorum, ancak şunu yakînen biliyorum ki, bir tek gün dahi olsa Sensiz yaşamak, Senin varlığını inkâr etmem mümkün değildir.

namazladirilis.com  adresinden alıntı ( Namaz Hatıraları)

Sabah Namazına Sivrisinek Uyandırdı


Gece uykuda parmağımı sivrisinek ısırmış ve kaşınmaya başlamıştı. Gözüm kapalı bir şekilde parmağımı kaşımış ve uyumaya devam etmiştim. Bir taraftan da:

— Nereden çıktı bu sivrisinek, ne güzel uyuyordum, diye düşünüyordum.

Biraz zaman geçtikten sonra sivrisinek vızıltısı kulağımı iyiden iyiye rahatsız etmeye başlamıştı. Artık bu şekilde uyumam mümkün değildi. Elimle kovalayıp dursam da tekrar geliyordu. Sinirlenip sivrisineği yakalamak için gözlerimi açtım.

Bir de ne göreyim? İrkilerek ve şaşkınlıkla sabah namazı vaktinin girdiğini fark ettim. Saatimin namaz vaktine ayarlı olduğunu sanarak büyük bir gönül rahatlığı içinde uykuya dalmıştım. Meğerse kurmayı unutmuşum.

Demek Rabbim o sivrisineği beni namaza kaldırmakla görevlendirmişti. Bense onun canını alacaktım. O benim namazımı kurtardı.

namazladirilis.com  adresinden alıntı ( Namaz Hatıraları)

Gündeme gelsin;

Kitabı okuyan oldu mu BOZKIRLILAR yorumlarınızı bekliyorum...

(http://www.moralhaber.net/resimler/haberler/58974.jpg)

                      Namaz kılmayınca ne kaybediyoruz?

25 Şubat 2009 Çarşamba : 10:36
DİN VE AHLÂK
Namaz bize kazandırır? Elimize ne geçecek? Kılmayınca ne kaybediyoruz? Moral FM programcısı Bugün Gazetesi yazarı Mehmet Paksu bu soruya şu cevabı verdi:
 
 
 
Mehmet Paksu'nun yazısı...

"Hocam namaz bize kazandırır? Elimize ne geçecek? Kılmayınca ne kaybediyoruz?"

"Namaz bize ne kazandırır?" diyorsunuz.

Her şeyden önce Allah'a kul olmayı kazandırır. Allah'ın davetine icabet etmeyi, O'nun huzurunda bulunmayı, Allah tarafından kabul edilmeyi; Allah ile beraber olmanın zevkini, hazzını, lezzetini ve keyfini kazandırır.

Çünkü namazın verdiği zevk hiçbir şeyde yoktur. Dünya açısından baktığımızda hiçbir zevk namazın zevki kadar sürekli ve kalıcı olamaz.

Şiddetli bir açlık sonrası yediğiniz bir yemek, kavrulur derecede bir susuzluk sonrası içtiğiniz buz gibi bir su; daha başka nimetler, ev, araba, eş, evlat, mal, mülk, makam, mevki, rütbe ve daha niceleri, namaza sahip olmanın zevkini verebilir mi?

Çünkü bunların hepsi geçici, bitici, sonlu ve fani...

Namazın bunlarla kıyas edilmesi mümkün değil. Bu nimetlerin hiçbiri namazın yanından bile geçemez.

Namaz farklı bir lezzet, farklı bir tat, farklı bir nimet ve nimetler üstü bir nimet. Namazın ilk nimeti "namaz ihtiyacını duymak, namaz açlığını hissetmek"tir.

İkincisi, namazı beklemek, saatler öncesi hasretini çekmek, namazı özlemek, bir aşk derecesinde sevmek, sevdalısı olmak, hem de kara sevdalısı. Namazsız bir hayatı düşünememek, hatta "namazsız nasıl yaşanır"ı anlamamak...

***

Namaz öyle bir duruş ki, O'nun huzurundasınız, O sizi görüyor, O sizinle ilgileniyor, O size değer veriyor, O sizi kul olarak kabul ediyor, O sizi seviyor, sevdiriyor, sevindiriyor, sevimli kılıyor ve siz de bu sevinci bütün duygularınızla yaşıyorsunuz.

O size olan sevgisini, verdiği nimetlerle anlatıyor, sizden karşılık bekliyor. Siz de O'nun sevdirmesine karşılık ibadetinizle, namazınızla, secdenizle, kulluğunuzla kendinizi O'na sevdiriyorsunuz. Böylece Allah katında sevimli ve sevgili bir kul oluyorsunuz.

Bütün dünya, yeryüzündeki bütün insanlar sizi sevse fakat Allah sevmese, bu sevginin bir değeri, bir anlamı, bir geçerliliği olur mu?

***

Düşünebiliyor musunuz? Taş olabilirdiniz, olmadınız, bir bakır madeni olmadınız, bir bitki, bir odun parçası, bir karınca, bir böcek, daha büyüğü bir fil de olabilirdiniz. Hiçbiri değilsiniz. Bir de "Ne olmak isterdiniz?" diye sorulmamış, böyle bir tercihle karşı karşıya kalmamışsınız.

Yıllar sonra insan olduğumuzu fark ettik, bebeklik ve çocukluk dönemlerini geçtikten sonra...

Sadece insan olma nimetine karşı günlerce, yıllarca alnımızı secdeden kaldırmasak az bile gelir.

***

Namazı anladık, namazın huzurunu, bereketini tattık, namazlaştık. Asıl kazanç gelecekte...

Yarın kabirde ışık ve arkadaş, Büyük Mahkeme'de elimizde kurtuluş senedi/beratı, Sırat köprüsünde bir Cennet burağı/bineği, Cennetin kapısına taşıyan bir vasıta olan namazın az mı kazancı/kârı var?

Ama bu bir nasip meselesi, nasiple birlikte bir istek ve bir kabul.

Ebedi huzur, ebedi saadet ve ebedi nimetler namazın yanında yer alıyor.

Günde bir saatlik bir mesai insanı Allah'a taşımıyorsa, yaşamanın sonu ne ola ki...

Bugün
 

Lütfen Yatsı Namazını Kılmadan Girmeyin


Lütfen Yatsı Namazını Kılmadan Girmeyin

 

Bir gece, biraz uykulu, biraz dermansız bir halde internet siteleri arasında dolaşıyordum. Yine geciktirmiştim yatsı namazımı... Bunun verdiği huzursuzluk âdeta benliğimi kaplamıştı. Ama bilgisayar başından da kalkamıyordum. O siteden diğer siteye geçiyor, araştırma yapıyordum. Yani kendimi geliştirmek için bakıyordum. Aslında bu, gecenin bir vaktinde boşa vakit geçirmekti ve hatta bir çeşit gafletti.

“Hadi biraz sonra kalkınca kılarım” derken yeni bir site buluyor, orada dalıp gidiyordum. Ve sonra takip eden linki tıklamamla irkilmem bir oldu. Kapkara bir sayfa açıldı ve sayfada yazan intro halinde bir mesaj:

“LÜTFEN YATSI NAMAZINI EDA ETMEDEN GİRMEYİNİZ. EĞER EDA ETTİYSENİZ GİRİŞ YAPABİLİRSİNİZ!”

Bu mesajdan sonra başka söze ne hacet!

Hemen kalkıp namazımı kıldım.

Nil Kara

Namaz Hatıraları...

(http://img227.imageshack.us/img227/6043/vs2uk1nh9xw21mt4pv1tl1hx4.gif)

Kızımın namaz konusundaki hassasiyeti


 Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendinin bir sohbetinde dinlemiştim. Hocaefendi muhterem annesiyle yaşadığı bir hatırasını şöyle anlatmıştı:

— Bir gün yatsı namazını kılmadan yatmıştım. Annem yatağımın başucunda oturup ellerini açtı ve şöyle dua etti:

— Ya Rabbi! Bu çatının altında yatsı namazını kılmadan yatan birini yaşatma.

O gün sabaha kadar öleceğim diye beklemiştim. Oysa yaşım küçüktü daha ve bana namaz da farz olmamıştı. O günden sonra asla namazımı geçirmedim.

Ben de Fethullah Hocaefendinin annesinin gösterdiği bu hassasiyetle çocuklarımı yetiştirmeye gayret ediyorum.

Bir gün, on üç yaşındaki kızım yatsı namazını kılmadan uyuyakalmıştı. Yatağına yaklaştım, kısık bir sesle kızımı uyandıracaktım. Kızım zaten, namazını geçireceği korkusuyla uyumuş olacak ki, birden gözünü açtı ve ilk sözü şu oldu:

— Namaz, namaz! Yatsı namazını kılmadım daha, diye fırladı. Sonra hemen namazını eda edip yatağına yatıp uykuya daldı. Ben de Allah’a hamd ettim bu nimetinden dolayı. Ama hiçbir zaman namaz konusunda kızıma sert davranmadım. Hep severek namaza kaldırdım, sevdirerek kıldırmaya çalıştım.

Gördüm ki Rabbim duamı kabul etmişti. Gösterdiğim gayretle de namazına çok sadık bir evlat yetiştirme nimetine ulaşmıştım.


Gönderen: Ayşe Şahin - Hollanda

namazladirilis.com  adresinden alıntı ( Namaz Hatıraları)

Gündeme...

KİM HASTA?


Sıradan bir hafta sonuydu. Tatilin tadını çıkarmak adına geç saatlerde kalkmış, kahvaltı yapıp, “bugün ne yapabilirim, geriye kalan vaktimi nasıl değerlendirebilirim” diye düşünürken cep telefonum çaldı. Çalıştığım hastaneden arıyorlardı. Ne olabilirdi ki? Umarım tatilimi mahvedecek bir şey değildir, diye düşündüm.

Görevli arkadaş icapçı hemşire olduğumu, İstanbul’a bir hastanın götürüleceğini ve en geç 20 dakika içerisinde hazır olup hastaneye gelmem gerektiğini söyledi. Ben de hazırlandım tabi, ama söylene söylene. Nerden bilebilirdim bu yolculuğun hayatımı değiştireceğini!

Hastaneye geldiğimde ambulans hazır halde beni bekliyordu. Fakat hasta yoktu. Evinden alınıp sonrasında da İstanbul Fatih’teki evine bırakılacaktı.

— Oh, dedim, demek ki hastanın önemli bir problemi yok. Gerekli malzeme kontrollerini yaptıktan sonra yola koyulduk.

Hastanın evine vardığımızda bir doktor karşıladı bizi. Hastanın ilerlemiş bir beyin tümörünün olduğunu ve yapmam gerekenleri bir bir anlattı. Hastayı sedyeyle ambulansa aldığımızda bilinci yarı açıktı. Bazen bizi işitiyor, bazen de derin bir uykudaymışçasına hiç konuşmuyordu. Eşi de yanında refakat etmekteydi. Bir süre bu şekilde gittikten sonra hasta idrarının geldiğini söyledi. Bir ördek yardımıyla bu işi hallettik. Sonrasında da eşinin kulağına bir şeyler fısıldadı.

— Eşinizin ağrısı mı varmış, dedim.

— Hayır, namaz vakti geldi mi diye soruyor, dedi. Abdest alacakmış da.

— Nasıl yani, yerinden bile kalkamıyor, nasıl abdest alacak! Üstelik verdiğimiz ilaçlar devamlı idrar yaptırır ve abdesti sık sık bozulur, o zaman ne yapacağız?

Hastanın gözleri ilaçların etkisiyle yavaş yavaş kapandı ve derin bir uykuya daldı. Belli bir süre bu şekilde devam etti yolculuğumuz. Hasta bir ara gözlerini aralayıp:

— Namaz vakti geldi mi, dedi.

— Evet, dedi karısı.

Hasta, ambulansı uygun bir yerde durdurup, kendisi için bir tuğla parçası arayıp aramayacağımı sordu:

— Tabiî ki ararım, dedim. Ama ne yapacaksınız ki tuğla parçasını?

— Abdest alacağım hemşire hanım, dedi bitkin bir şekilde.

Aman Allah’ım, “yoldayım” diye kılmadığım, “uykusuzum” diye kazaya bıraktığım, “biraz sonra kılarım” diye ertelediğim namazlarım geliverdi aklıma.

Ambulansı bir tesiste durdurduk ve bir tuğla parçası aramaya koyuldum. Birinci adım, ikinci adım derken bir de baktım ki tuğla parçası karşımda duruyor. Sanki bilinçli bir el onu benim almamı istercesine oraya koymuş gibiydi âdeta.

Tuğla parçasını aldım, hastaya verdim. Taşı karnının üzerine koydu ve yolculuk boyunca her abdesti bozulduğunda teyemmüm edip abdest aldı ve ardından namazını eda etti. Bilinci yerindeyken, dudaklarında hep bir mırıltı, durmadan dua ediyordu.

Allah’ım nedir bu yaşadıklarım. Bu insanlar gerçek olabilir mi, diye geçiriyordum içimden. Yerinden kalkamayacak kadar hastayken “namaz vakti geldi mi” diye soruyordu adam. İmkânsız olduğunu düşünürken tuğla parçasını bulmam, adamın devamlı teyemmüm abdesti alması o kadar garibime gitmişti ki…

Başım ağrıyor, romatizmam var, ayaklarımda mantar var, uykusuzum, yorgunum, işlerim çok yoğun gibi bahanelerle abdestten, namazdan kaçanlar var ya,  onlar geldi aklıma. Kendim geldi aklıma. Utandım, yıkıldım ve o adamı tanıdıktan sonra namaza dört elle sarıldım, sanki namazla yeniden dirildim.

 

Sanırım, hastanın sonunu merak ediyorsunuz. Hasta kısa bir süre sonra vefat etmiş. Nasıl öldüğünü tahmin ediyorsunuzdur herhalde. Nasıl yaşadıysa öyle.

Hatırayı Gönderen: Sibel GÜNAYDIN

Gündeme...

Namaza Özel Şark Odası


Bir hafta sonu işitme engelli bir grup Bursa’dan İstanbul’a bir etkinlik için gelmiş ve geri döneceklerdi. Arkadaşım:

— Çalıştığımız işyerinin arabası gidiyor, biz de gidelim mi, diye sordu. Ben:

— Namaz kılmadım, deyince o da:

— Araba yolda mutlaka bir yerde durur, sen de namazını kılarsın, dedi.


— Tamam, deyip yola koyulduk. Trafik biraz yoğundu. Ben namaz geçecek diye tedirgin olmaya başlamıştım. Ara sıra da bunu dile getirdim. Ben bunu her söylediğimde, hem şoför, hem de arkadaşım “kazasını kılarsın” diyorlardı. Ben yine sürekli yola bakıyor, cami arıyordum. Cami bulsam şoföre durması için ısrar edecektim. İstanbul Boğaz Köprüsünü biraz geçmiştik. Araba hem benzin almak, hem de engelli yolcuların yol ihtiyaçlarını karşılamak için bir benzin istasyonunda durdu. Markete kalabalık bir şekilde girdik. Yolcular alış veriş yapıyordu. Ben marketteki görevliye:

— Namaz kılacak yer var mı, diye sordum. Görevli de sert bir üslupla:

— Hayır, dedi. Şoför ve arkadaşım yine aynı söylemlerini tekrarladılar. Ben dinlemeyip:

— Etrafa bakacağım, yer bulursam kılacağım, beni bırakıp gitmeyin, dedim ve dışarı çıktım.

İstasyonun yan tarafında inşaat sahasına benzer bir yer vardı, oraya yöneldim. Biraz ilerlersem belki birilerini bulurum diye düşündüm. 18-20 yaşlarında genç bir delikanlı bana doğru geldi. Sanırım oraya yanlışlıkla girdiğimi düşündü.

— Buyurun yardımcı olalım, dedi. Ben:

— Şu yandaki benzinlikte arkadaşlarla mola verdik de, ben de namaz kılacak yer arıyordum, dedim. Delikanlı:

— Tabi ne demek, yerimiz olmaz olur mu, dedi. Kendisi önden giderek takip etmemi söyledi. Arkasından gittim. İnşaat sahasının bahçesinde küçük, çok güzel, iki katlı, ahşap bir eve girdik. Yukarı çıktık. Evin odalarından birini açtı ve:

— Abla burada kılabilirsin, dedi. Odaya girdiğimde gözlerime inanamadım. Tanıtım için yapılmış ve döşenmiş bir ev. Evin içinde şark odası. Odanın orta yerinde serilmiş bir seccade ve üzerinde bir tesbih…

Evet, namaz için ısrar edince işte sonuç. Elhamdülillah dedim ve çok yoğun şükür hissiyle namazımı kıldım. Sonra oradaki görevlilere teşekkür edip arkadaşlarımın yanına gittim. Şoför ve arkadaşım, alaylı bir üslupla:

— Eee namazını kılabildin mi bari, diye sordular. Ben de:

— Evet, diye karşılık verdim. Cenab-ı Allah o kadar güzel bir yer hazırlatmış ki bana, namaz kılmam için. İşte o hazırlattığı yerde kıldım, dedim.

 

Ayşe Acet

Haşir meydanındaki insanlar, ebed ülkesine uçmak için sabırsızlanıyordu. Peygamberler, şehitler ve büyük veliler için herhangi bir problem yoktu. Ancak diğerleri, “Elli bin sene sürer” denilen bu yolu, dünyadaki hayatlarının karşılığı olan bir vasıta ile aşmak durumundaydı. Her insan, sevap ve günahlarını ortaya döküp ince hesaplar yaparken, sermayeleri yetmeyen bazı gençler bir araya geldi ve kendilerine gözcülük eden meleğe başvurarak:

- “Bizler, dünyada iken meşhur bir yarışmaya katılmış ve ellerimizi günler boyu süren bir sabırla lüks arabaların üzerinden çekmeyerek onları kazanmıştık, dedi. Bu gayretimize karşılık o arabaların verilmesini istiyor ve bu zorlu yolu onlarla aşmayı planlıyoruz.
Melek, yarışmanın detayını öğrendikten sonra:
- “Yanlış şeye dokunmuşsunuz, dedi. Sizin arabanız, o yolda gitmez.” Gençler, biraz ilerideki insanları göstererek:
- “Şuradaki insanların da bir şeylere dokunduğu söyleniyor,” diye itiraz etti. “Ama şimdi Cennet?e uçuyorlar.”

- “Evet!..” dedi, melek. “Onlar da dokundular. Hem de günde sadece bir saatçik.”
- “Bir saat mi?..diye atıldı gençler. Oysa bizler günler boyu çekmedik elimizi. Uyumadık, aç kaldık, nerdeyse ölüyorduk. Peki onlar nelere dokundular?”
- “Seccadeye, dedi melek. Küçük bir seccadeye. Şimdi ise onlarla uçuyorlar.”

Gündeme...

HAYDİ SABAH NAMAZINA...!


Gecenin karanlığı örttü dünyayı şimdi...Perdeler suskunluğa doğru çekildi...Kaldırımlar taşıdığı yükten olsa gerek yorgunluğun resmiydi...Güneşte dünyaya bir hayli sitemliydi...Çünkü ışığı her zamanki gibi olsada dünya her zamanki gibi aydınlanmıyordu....Karanlığın kapattığı dünya ilahi bir nura sancılıydı...Bilmem ki bu kaçıncı gece,yıldızların çığlığıydı......


İlerliyordu geceyi arkasına atan saatler...İlerliyordu zaman derinliğe doğru...Ve ilerliyordu yanık gönüller bir serinliğe doğru....Güller sıkıntılıydı üzerlerine siyahın sinmesinden...Kanamak istiyorlardı sonsuz sevdalara doğru...Yakındı vakit oysa,ilerliyordu sevdaya doğru....


Hafif bir koku yayıldı önce...Sardı her tarafı iyice...Evet...!Güller yaşıyordu daha...Ölmemişlerdi...Sevdanın al rengi vardı üzerlerinde yine...Sevdanın vakti gelmişti sanki...Kuşlar zikre çoktan başlamışlardı bile...Hele birde yağmur çişeliyorsa değmeyin güllerin keyfine...Kuşların zikirleri,güllerin kokuları,yolların ıslaklığı birleşmişti...Aslında bunların hepsi "TEK","BİR"`e işaretlerdi...


Tabii nasip meselesiydi...Doğada bu canlılıklar olurken kimi evler hala karanlıktaydı...Ve yarılanmış gaflet uykusundaydı...Gözlere çöken gece sanki kulaklarada çökmüştü...İlahi çağrının giremediği bir evdi onlarınki...Ne kötü dimi,İlahi nura gözlerini ve kulaklarını kapatmak...Bir söz olsun bunlara gelsin derinden...Derim uyanın ne olur artık....Uyanın...Kabir hayatında yeteri kadar uyuyacaksınız...Şimdi uyanma zamanı....


Nasip meselesi dedik ya...Kimi evlerde ezelden aydınlıktı...Yağmur taneleri düşerken toprağa onlarında yüzlerine abdest taneleri düşerdi...Evde ilahi bir şenlik vardı sanki...Bu ne güzel bir hazırlıktı...!Minik kalplerin heyecanıyla heyecanlanmak ne kadarda güzeldi...Evet,miniklerde hazırlık yapıyordu...Nede güzel anlatıyorlardı ama kalplerinin minik olmadıklarını...Bazen bir babanın,bazen bir abinin eline sımsıkı sarılıp hafif bir üşüme ve hoş bir tebessümle sevdalarda yankılanmaya giderlerdi.....


Her şey hazır artık..Miniklerin kocaman gönülleri,sevdalı kalpler,yeryüzü,gökyüzü hazır...Ve müezzinde hazır...


İşte yeryüzünden gökyüzüne yollanıyor bir selam...Ve okunuyor yine mübarek kelam....Güllere renk,gönüllere ahenk oluyor ezan....


İşte müezzin durdu sesleniyor:Namaz uykudan daha hayırlıdır...Yani haydi sabah namazına......
Tabii duyana...Tabii anlayana....

RABBIM bizleri namazlarinda devamlilik gosteren kullarindan eylesin

Amin..

Amin...

Gündeme

gündeme...

verdiğiniz bilgiler için Allah sizden razı olsun...

Açtığımız konuya yorum yazıp destek olduğun için Allah senden de razı olsun alicim.

cemil tokpınar ın "peygamberimizin diliyle gençlik" adlı kitabını da tavsiye ederim herkese...

                 HER AN VİCDANA UYARAK KUR'AN'I YAŞAMAK


Allah'ın ve ahiretin varlığının farkına varan insanın tek amacı Allah'ı hoşnut etmek ve sonsuz hayatını cennette yaşayabilmek olacaktır. Vicdanını ve aklını kullanan bir insan için bunun dışında bir hedef belirlemek imkansızdır. Bu noktada vicdanlı düşünen kişi, çok büyük bir yanılgıyı daha fark eder. İnsanların büyük kısmı dinin, hayatın küçük bir bölümünü kapsayan bir inanç olduğunu zannetmektedirler. Onlara göre din belirli günlerde hatırlanır, ibadetler dışında da dinle ilgili bir konu yoktur. Oysa Kuran'da insanın ibadetleri ile birlikte tüm hayatının da Allah için olacağı bildirilmektedir. Ayette şöyle buyrulur:


De ki: "Şüphesiz benim namazım, ibadetlerim, dirimim ve ölümüm alemlerin Rabbi olan Allah'ındır." (Enam Suresi, 162)


Bunun anlamı şudur; bir insan her tavrında, her konuşmasında, her kararında kısacası hayatının her anında Allah'ın kendisinden hoşnut olup olmayacağını gözetmeli, eğer Allah'ın hoşnut olmayacağını düşünürse o tavırdan tamamen vazgeçmelidir.


Aslında her kim vicdanına başvurursa hayatının tek amacının Allah için yaşamak olduğunu anlayacaktır. Dünyada sürdürdüğü yaşamdan sorguya çekilecek ve sonucunda sonsuz hayatını geçireceği mekan belirlenecek bir insan için başka bir seçenek kesinlikle mümkün değildir. Dahası, nankör olmayan, düşünen, gerçekleri idrak etme yeteneğine sahip her insan elbette ki kendisini yoktan var eden, kendisine bir hiçken hayat veren ve sonsuz cennette yaşama imkanı tanıyan Rabbimizi hoşnut kılmaktan daha önemli birşey görmez.


Bütün hayatını Allah için yaşamaya karar veren insan, Allah'ı nasıl hoşnut edeceğini bulmak için yine vicdanına başvurur. Kuran'da Allah yasaklarını ve emirlerini bildirmiştir. Herşeyden önce vicdanını kullanan biri bu emir ve yasaklara kesin olarak uyar. Haram ve helalleri, Kuran'da okuduğu her hükmü en titiz şekliyle uygular. Kuran'da bildirilen ahlak özelliklerini kendisine örnek alır. Bunu yaparken de son derece samimidir. Kuran'da her yazanı; anlayışının ve imkanlarının elverdiği ölçüde, elinden gelenin en fazlasıyla yerine getirir. Buna şöyle bir örnek verebiliriz: Kuran'ı okuyan insan Allah'ın emrettiği bazı ibadetler olduğunu görecektir. Bu ibadetlerden biri de namazdır. Namazla ilgili ayetlerden bir tanesi şöyledir:


"Namazı bitirdiğinizde, Allah'ı ayaktayken, otururken ve yan yatarken zikredin. Artık 'güvenliğe kavuşursanız' namazı dosdoğru kılın. Çünkü namaz, mü'minler üzerinde vakitleri belirlenmiş bir farzdır." (Nisa Suresi, 103)

 


Bu ayeti okuyan kişiye vicdanı artık namazı kılmasını emredecektir. Hatta şu anda bu yazıyı okuyanlara da namazın farz olduğu hatırlatılmış oldu. Kişi bundan sonra vicdanının ve Kuran'ın emrettiğini uygulayabilir veya türlü bahanelerle Kuran'ın hükümlerini uygulamaktan kaçabilir. Ancak asla unutmamalıdır ki, namaz kılmamak için her ne bahane bulursa bulsun, bu bahane ahirette geçerli olmayacaktır.


Elbette Kuran'da emredilen ve insanın yerine getirmesi gereken başka ibadetler de vardır. Ayrıca günlük yaşam sırasında karşılaşılan ve Kuran'dan çözüm bulunabilecek, doğrunun öğrenilebileceği olaylar da her insanın karşısına çıkacaktır. İşte bu gibi durumlarda vicdan yol gösterici olacak ve insanı Allah'ı hoşnut edecek tavırları aramaya yöneltecektir.


Dini yaşamak isteyen insan vicdanını ve aklını kullanarak Kuran'ı okumalı ve okuduklarını yine vicdanını kullanarak hemen uygulamaya geçirmelidir.


Kaynak gerçek akıl

Dünyada ilk: Namaz Resimleri Sergisi

'Dinin direği' Namaz için dünyada bir ilk gerçekleşiyor. “Namaz Resimleri Sergisi”, İstanbul’da Birlik Vakfı’nda açılıyor. İşte program:
   

Son yıllarda toplumdaki namaz bilincini ve duyarlılığını arttırmaya yönelik etkinliklere bir yenisi daha ekleniyor. “Resim çok önemli ve etkili bir mesaj dilidir” diyen ressam Arif Ergun, iki yıldır hazırladığı 42 yağlı boya tabloyu sanatseverlerin beğenisine sunacak.

Tarihte namazlarıyla ünlü maneviyat büyüklerinden zor şartlarda kılınan namazlara kadar önemli olayları bir resim karesinde özetleyen Ergun, tablolarına ilginç isimler verdi. Bunlar arasında Abbad bin Bişr’in (r.a.), Hatem bin Asam’ın, Urve bin Zübeyir’in, Bediüzzaman Said Nursi’nin namazları olduğu gibi, “savaşta namaz”, “Çanakkale’de namaz”, “yoğun bakımda namaz”, “çatıda namaz”, “kar üstünde namaz” gibi isimler de var.


Sanatçının görevinin hayattaki güzellikleri tabloya aksettirmek olduğunu belirten ressam Arif Ergun, “Maalesef bugüne kadar namaz resmin konusu olmamıştır” diyerek şöyle devam etti: “Resimlerimi yaparken tamamen gerçek olaylardan hareket ettim. Her yerde, her şartta namaz kılmaya çalışan insanların oluşturduğu güzellik tablolarını resmettim. Belki kimi insanlar tabloları görünce bir kısmına çok şaşıracaklar. Ama birçok kimse de kendi hayatından veya çevresinde gözlemlediği kimselerden izler bulacak.”

Arif Ergun’un “Namaz Resimleri Sergisi”, Cumartesi günü saat 14.00’da açılacak. İstanbul Çemberlitaş’ta bulunan Birlik Vakfında sergilenecek olan namaz resimleri, 19 Nisan’a kadar 09.00 ile 19.00 saatleri arasında ziyaret edilebilecek.

Namaz kitabı yazarları da imza yapacak

Resim sergisinde Namaz Gönüllüleri Platformunda bulunan namaz bilinci kitabı yazarlarından Abdullah Yıldız, Cemil Tokpınar, Vehbi Karakaş, Hasan Hafızoğlu, Kerim Buladı, Ramazan Kayan, Yaşar Alptekin, İsmail Mutlu, Ahmed Çağlayan, Ahmed Altun, Ahmed Saban da kitaplarını imzalayacaklar. İmza programı Cumartesi ve Pazar günü gerçekleşecek.

Ressam Arif Ergun Kimdir?
1954 yılında Konya’nın Hadim ilçesinde doğdu. İlkokulu kendi köyü Kaplanlı’da, ortaokulu Hadim’de, liseyi Bursa Erkek Lisesinde ve Konya Gazi Lisesinde okudu. İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yüksek Dekoratif Sanatlar Bölümünden 1977 yılında mezun oldu.

Resime karşı merakı daha ilkokula gitmeden kuzu ve at resimleri çizerek başladı. Okul döneminde de öğretmenlerin teşvikiyle devam etti.

Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Bölümünü bitirdikten sonra 21 yıl kumaş desenleri ve kumaş baskı işleriyle meşgul oldu. Bu sırada vakit buldukça resim yapmaya devam etti. Son yıllarda Kutlu Doğum Haftası programlarına paralel olarak çok farklı gül resimleri yaptı.

Kasımpaşa Lemar Düğün Salonunda, Taksim Metrosu Sergi Salonunda, Cevahir Otelde, Sepetçiler kasrında, Fırat Kültür Merkezinde, Muammer Karaca Tiyatrosunda resim sergileri açtı. Namaz Gönüllüleri Platformunda bulunan Arif Ergun,  “Namaz Resimleri Sergisi”yle yedinci kişisel sergisini açmış olacak.


(Haber 7)

Gündeme

gündeme...

1 sene falan oldu kitabı aldım ama daha okuyamadım   inş.  en kısa zamanda okuyacağım   

İnşallah okursunuz en kısa zamanda...

Yıllar öncesi(70 li) yaz günlerini yaşıyorum köyümde.Günler uzun mu uzun.Gündüz tarla,bahçe,hayvanlarla haşır,neşir.Akşam olmuş köye gelinmiştir.

Akşam namazı eda edilmiştir,lakin yatsı geceye yakın zamanda oluyor.Abdestimi almış,gaz lambasının ışığında az şöyle dinleneyim diye oturmuşum yer minderine.

Uyanıp kendime gelmeme sebeb oldu Ezan sesi.Kendimi toplayıp bir lambaya baktım,bir saata.Günlük yorgunluğa,uykuya yenik düşmüş,tabii yatsı namazı da kazaya kalmıştı.

Ama olsundu,nasılsa sabah namazına uyanmıştım ya.Böylesi de oluyor mu hayatınızda?

vallaha degerli hemserilerim bu konuda cok slklntiliyim sabah namazlarini cok kaciriyorum insan kaza bile etse ici rahat etmiyor dua edin bana kardeslerim birbirimize dua edelim en guzel dua kardesin kardese duasidir

Allah hepimizin yardımcısı olsun...

İnşallah dualar karşılıklıdır, birbirimize çok dua edelim.

gündeme..

gündeme....

Telefonun zilini  saat  4,40 ka ayarlıyon vakti geldimi istersen kalkma , tabi şeytana
uyupta  5 dakika demeycen.
 Mevlam cümlemizi sabah  ve tum vakitleri vaktinde kılmaktan ayırmasın amin.

amin amin

kalkmak niyetiyle yatılırsa kalkılabiliyor.selamlar..

Gündeme...

Cemil Tokpınar abinin Sabah namazına nasıl kalkılır isimli kitabı 1 TL ye satılıyor artık.

Allah razı olsun abilerimizden....

beyazyildiz sende sil o mesajida milletin kafasi karismasin o zaman

kitap 1 TL ....

zaten hediye edilsin diye, herkese ulaşsın diye kitabı 1TL yaptılar. Cemil TOKPINAR abi Allah kendisinden razı olsun NAMAZ seferberliği başlattı. Biz de acizane sitemizde kendisine destekçi olalım istedik....

Sabah Namazı'nın sünneti Dünya ve içindekilerden daha hayırlıdır. Hadis-i Şerif...

Yok mu bi kitabı okuyan, duygularını paylaşmak isteyen....

Allah razı olsun. Amin...

kitaplarıda dağıttık Bozkır'da. Artık okuyanların yorumlarını bekliyoruz buraya...