kısmetin böylesi

Bir Mezar Taşı

1989 senesinde bir Cuma namazını kılmak üzere Vaniköy civarlarında deniz kenarındaki bir camiye gittim(İsmini hatırlamıyorum).İçeri girdiğimde imam sohbet ediyor cemaat de biraz hüzünle dinliyordu.

Ben de sohbeti dinlemeye başladım ve konu imamın kıldıracağı son namazdı.

İmam anlatıyor;

- “Şu kadar senedir bu camide imamlık vazifesini ifa ediyorum, yaş haddinden dolayı emekliliğim geldi ve beni emekliye ayırdılar.Bu nedenle bu size kıldıracağım son Cuma namazıdır.Namaza başlamadan önce başımdan geçen enteresan bir hikayeyi anlatmak istiyorum.

Bundan 3-4 sene önceydi, bir iş için Topkapı’ya gitmem gerekmişti ve ben de belediye otobüsüne binip karşıya geçtim.Otobüs Topkapı civarlarında Kozlu mezarlığının yakınından geçerken içimden bir ses bana;

“Hadi şurada iniverde mezarlıktaki meftalara bir Fatiha oku ve kabirleri ziyaret et” dedi.

Ben de sesi dinleyerek inip Kozlu mezarlığına girdim.O kabir senin bu kabir benim deyip her solukta bir Fatiha okudum.Bir ara gözüm çok eski bir mezar taşına takıldı, hani şu başında kavuğu olan ve yazıları Arapça olan cinsten eski bir taş.Bu mezar taşı devrilmiş ve uzun zamandır da kimse ellememiş gibiydi.Hemen gidip taşı kaldırıp yerine diktim üstündeki tozları temizleyip ne yazıyor diye okumaya koyuldum.

Taşın üzerinde;

“1600 küsur senesinin Vaniköy Cami imamı burada yatmaktadır..”

Kanım donmuştu.Öyle ya, benim görev yaptığım caminin 400 sene önceki imamının mezar taşı devrilecek ve Allah C.C 400 sene sonra o taşı kaldırmaya beni memur edecekti..İşte kardeşlerim, “nasib” diye buna denir.” diye sözlerini tamamladı.

İmam sohbetini bitirdikten sonra camideki sessizlik yerini hayret belirtilerini ifade eden garip bir sessizliğe bıraktı.

	Gönderen	Konu: kısmetin böylesi (Okunma Sayısı 1945 defa)
0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.