|
osmankoyuncu
|
 |
« : 04 Mayıs 2008 - 10:13 » |
|
"Çıkar baklayı ağzından", "Ne demek gerekiyorsa çekinmeden söyle" anlamına gelen bir deyim. Tasavvuftan gelen hikâyesini de yıllar boyunca verdiği emeklerle bize çok değerli eserler kazandıran, kendisine hayran olduğum, saydığım, sevdiğim Abdülbâki Gölpınarlı'dan öğreniyoruz. Allah rahmet eylesin... İşte hikâye:
Yeni derviş olmuş birisi, eski huyunu bir türlü bırakamamış; münâsebetsiz bir şey görünce, duyunca hemen küfrü basarmış. Şeyhi "Derviş kardeş, vazgeç şu huyundan. Bizim yolumuz edep yolu." dediğinde derviş kendinin de istemediğini ama ağzının da alışmış olduğunu söylemiş. Şeyh, dervişe bir bakla vermiş, bunu dilinin altına koymasını ve küfredeceği zaman ağırlığını hissedince vazgeçmesini söylemiş. Derviş şeyhin dediğini yapmış, baklayı ağzına yerleştirmiş. Gerçekten de küfredeceği zaman, ilk heceyi söyler söylemez baklanın yuvarlanışı dervişi kendine getirmeye başlamış. Zaman geçtikçe küfrü bırakmış ama yine de baklayı ağzından çıkarmamış.
Bir gün şeyhiyle beraber bir yere gidiyormuş.Şeyh önde, derviş bir adım arkada yürürlerken evin birinin penceresi açılmış, bir kadın "Derviş babalar, azıcık durun." demiş. Şeyh, ya üflenecek bir hasta olduğunu ya da kadının bir derdi olup onlara soracağını düşünmüş ve durmuş. Tam o sırada yağmur çiselemeye başlamış. Biraz durmuşlar, evden hiç ses çıkmamış. Bu arada yağmur da çoğalmış. "Yürü derviş kardeş." demiş şeyh. Tam adımını atarken pencere yine açılmış. Kadın biraz daha beklemelerini söylemiş. Şeyh, hastayı hazırladıklarını ya da göç yüzünden hazırlandıklarını düşünmüş, durmuş. Yağmur da iyice çoğalmış ve şeyh de derviş de sırılsıklam olmuşlar. Derken pencere yine açılmış ve kadın artık gitmelerini söylemiş. Şeyh, "Peki bacı, bizi niye beklettin?" deyince kadın demiş ki: "Tavukları kuluçkaya yatırıyordum. Sizin kavuklarınız büyük. Civcivler de tepeli olsun, horoz çıksın diye size karşı yatırdım." Şeyh, bu sözü duyunca dervişe dönüp, "Derviş kardeş..." demiş, "Çıkar baklayı ağzından."
|
