Üşüyorum...
yüreğim üşüyor...
uzun bir mektup yazmak geçti içimden bu aksam, satırlara mürekkep gibi akmak istedim, gözyaşlarımla sulamak istedim kelimelere dönüşen duygularımı, en güzel renkte açsın diye beyaz sayfada yüreğim... oynatmak istedim kalemi parmaklarımın arasında, satır satır kalbimi dökmek istedim, eritip yüreğimi masanın kösesinde duran kırmızı mumun üzerine, hiç sönmezcesine yazmak istedim sabaha kadar... eridikçe yanmak, yandıkça erimek istedim, yazdıkça satırlarda kaybolmak istedim...
uzun bir mektup yazmak geçti içimden bu aksam... yüreğimden bahsetmek istedim, kime neden kırıldığımdan, kimin beni neden yanlış anladığından, neden her aksam ağladığımdan, neden sustuğumdan... yüreğimdeki yaradan bahsetmek istedim... kime yazacağım sorusu akşamın geceye dam tuttuğu anda vazgeçirdi beni bu fikirden... kime yazacaktım ki....
adres bölümüne kimin adini yazacaktım, kaç kuruşluk pul yapıştıracaktım, hangi zarfa yüreğimi sığdıracaktım...
Saat gece yarısı, kapına geldim...
Yüreğim üşüyor, yangın yeri yüreğim...
aç ne olursun bekletme beni...
anlatamadım kendimi... bana verdiğin konuşma nimetini şükrüyle eda edemedim...
bağışla beni...
anlaşılmayı bekledim... heyhat... sen dururken neden başka kapılar çaldım...
sana ne uzun bir mektup yazmam nede yanlış anlaşılmaktan korkmak gerekir...
kalbimle benim aramda olan sen değil misin, sah damarımdan daha yakın olan sen...
yüreğim sana ayan, her kalbimin çarpması sana halim beyan...
beni sen anlıyorsun ya...
neyleyim dili ,neyleyim kelimeleri...
beni yalnız bırakma ne olur kapına geldim bekletme beni,
yalnızlıktan çok ürküyorum, kime bel bağladıysam karanlığa itti beni...
bağışla beni, artık senden başka kimseye dayamam sırtımı, asamı attım Rabbim...
hakikate daldır beni...
