Her sabah uyandığımda sabahın o serin rüzgarını içime çekip,Bozkır'a doğru bakarım hep bir özlemle.Kış gelir bir beyaz gelinliğe bürünür Bozkır.Dam bacalarından gelen meşe odunu dumanı,bir memleket sevdasını anlatır.Baybağan köyünün meşeli tepeleri,ardıç güneyinin ardıçları,sobada yanan meşe odunu ve annemin sobanın üstüne koyduğu bir bakır tencerede kaynayan,bizimle özdeşleşmiş tarhana çorbası ve şalga pilavı.Her kış aklıma gelir memleketim.Nisan mayıs aylarıyla uyanan tabiat ana,mezarlık yollarında ve derlerde kuş cıvıltılarının eşlik ettiği sarı çiçeklerle verir armağanını.Çağlayan derlerin coşkulu sesi,yayla göçlerinin habercisidir belki.Her ibibik ötüşünde,bir hatırlatır bize yayla zamanının geldiğini.Katar katar yollara dizilen yayla göçleri,muhtelif libaslara bürünmüş esvaplarıyla,kendine özgü şiveleriyle memleketimin insanları düşer yayla yollarına.Önce Kuz dağını görürsünüz alabildiğine heybetli.Kuzun başına oturup,esintiyi ciğerlerinize çekmek,hiç bozulmamış bir geleneğin tadını verir.Sivas oluğunun soğuk suyu,çoban azığından çıkan bir kaç yufka,köy yumurtası ve karacaotlu bir parça keşi getirir aklınıza.Çıplak tepelerden yükselen çan sesleri ve yanık çoban türküleri,ezilmiş bir hayatı ve gidenlerin ardından yakılan ağıtları anlatır bazen.Toz duman gittiğiniz yol kenarlarında bir kaç akserçe ürkek bir tavırla karşılar sizi.Arı kovanlarından türkü söyler gibi dağılan arılar,kim bilir hangi dağın bilmediğimiz çiçeklerinden ve çalbalarından getirirler en doğal ballarını.Haydarı dağının eteğinde,topraktan henüz tümmeye başlamıç birkaç mantarın kokusu,şehir hayatının sıtmalı hengamelerinden arındırır sizi.Keçilerin ayak sesleri başka bir ahenk katar bu memleket havasına.
Sonbahar kendini yavaş yavaş hissettirmeye başlayınca,çıplak tarlalardan gelen çırçır böceklerinin sesi,hazin bir ayrılığı anlatır belkide.Koyunlu kuzulu,inekli danalı hayvanlar sabahın ilk ışıklarıyla otlatılmak için toplanır bir meydanda.Hepiniz bilirsiniz,azığınızda domates,yufka,çökelek ,yumurta ve bir baş soğanın olduğunu.Sonbaharın serinliği düşer söğüt ağaçlarının gölgesine.Bahcedeki ağaçlardan sallanan elmalar tabiat ananın emeklerimize karşı bize sunduğu hediyelerdir belki.Toprak ocakta birkaç çalı tutuşturularak konan ocakta,ya köy fasülyesi vardır,ya da haşlanmış mısır veya taze patates.
İşte,her sabah kalktığımda,yönümü Bozkır'a ve köyüme döner,rüzgarın getirdiğini sandığım köyümün havasını ciğerlerime çeker ve Bozkır'da yaşamanın güzelliğini ve Bozkır'lı olmanın verdiği keyifle,homurdanan arabama biner ve metropolün sokaklarına dalarım hayat kavgası için.Ne bir çiğdem kokusu var,ne köyümün huzur veren havası.
Ahmet AYDIN
(Baybağan'lı)
yarın az bi kısmını yaşayacam inşallah
