Hazan Eylül

Hazan Eylül’ün diğer adı.. Sarı yapraklar buyur ediyor gönlümün bahçesine sonbaharı. Hava olabildiği kadar açık ve tatlı bir serinlik.. Senenin en güzel ayı; Güzün sunduğu eylülün içindeyiz. Hafif esen rüzgarlar eşliğinde, dallarına istemeden veda eden yapraklar, dans edercesine süzülüyorlar nemli toprağın üzerine.

Sarı yaz boyunca yemyeşil ağaçları süsleyen güzellikler son demlerini yaşıyor...
Her başlangıcın bitişi gibi, onlar da hayatın son safhalarını toprağa kavuşarak tamamlıyorlar.
Her canlı aynı, bitkiler bile insanlardan farklı değil. Bizler gibi; önce tomurcuk, çiçek sonra yeşil ve meyve... Gerisi toprağın nemli bereketine verilen O’nun sevgisi.

Sonbahar hüzünlerin ayı, ayrılıkların acılar sunduğu bir bahçe misali gözyaşı dolu. Her demi kırık kalplerin yaşattığı hatıralarla süslü...

Yaşamımızda bir kuyuya düştük mü, ayağımız bir taşa takılıp tökezledik mi bize en sık hüzünleri hatırlatır, ya da yaralanmışlıklarımızı.
En sevdiklerimizi, dostlarımızı hep kötü günlerimizde yanımızda olmadıkları için suçlarız.
Ailemiz bize hep en yakın olmasını isteriz..

Arkadaşlıklar paylaşımcı,
Sevinçler kalıcı,
Zor anların sonu da, sessizliktir...

“Balı yapanda ardır insanı sokanda” Halide Edip

Aşk hep ulaşılmaz olmalı, kıskançlıklarımız da öfkemizde..
Duygular içimizde coşmalı, tebessüm bizim yüreğimizde,
Nesneler elimizde durmalı, hissettiklerimizse kendimizde...

Ama sevgi bunun neresinde? ... Hani yaşanan her yerde ve her şeyde olan sevgi nerede?

Yaşamımız bize en sık hüzünleri hatırlatıyorsa, yaralanmayı bırak ve güzellikleri düşün.
Dostlarını gülen yüzlerle görmek istersen sana bakarken, sevinçlerini de taşı onlara..
Ailemiz bize hep yakın olsun isteriz ama hayatta n’ kadar yakın dururuz onlara?
Acaba yanı başında durmak mıdır gerçekten içinde olmak mı, sadece istediğinde dokunmak mı onlara..

Yüzleri görmediğinde silinir aklından ama sıcaklığı hep kalır ellerinde ve yüreğinde…
"Her şey geçici" dersin ama aslında kalıcıdır fark etmezsin.
Kalıcı olmasa hatırlamazsın bir kere...
Hiçbir şey günlük olamaz ki çünkü bugün bile yarındır ve dündür..
Arkadaşlıklar da öyle acil durumlar da...
Aşk yaşamının her zerresinde olmalı ama önce kendinde, kıskançlığında içinde..
Duyguları bazen açığa vurmak zordur.
Karşımızdaki anlamaz diye mi endişeleniriz yoksa yanlış anlaşılmak mı korkutur kim bilir…
Ama en önemlisi hissedebilmektir biliyor musun?
Farklı şeyler hissedince anlar insan yaşamanın tadını ve tattırmanın hazzını...

Kendi içinde yaşayıp yaşamadığın önemli değildir, sevgiyi yaşattırıp yaşattıramadığına bakar herkes....
Ben sana içimde ki sevgiden bir kırıntı yolluyorum, senin kırıntılarına karışsın diye...
En azından hayata bir de böyle merhaba demeyi dene...
Yaşam ne kadar kısa. Koşmalı mı yürek kıpırtısı kelebeklerin peşinden?
İyi ki koşmuşsun diyorum.
Yaşam ne kadar kısa.
İrem sevgi dolu gözleri, yüreği ve elleriyle koruyor kolluyor beni.

alıntı

	Gönderen	Konu: Hazan Eylül (Okunma Sayısı 3124 defa)
0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.