|
menzilli
|
 |
« : 18 Kasım 2007 - 21:13 » |
|
[align=center]Başkaları Gülü bir çiçek diye sever belki de... Ama biz,
Gülü “Gül” olduğu için severiz... Bizim için; Gül sevgilidir, Gül güzelliktir,
Gül coşkudur... Gül, esmânın eşyâya tecellisinin esrârıdır... Gül aşktır,
Gül sevinçtir, Gül bahar muştusudur... Gül, ezelle ebet arasındaki bütün
zamanların “En Güzeli”nden yansımalar taşıdığı için güzeldir... Ve
katmer Gül; rengini şehit kanından, kokusunu Efendimiz(sav)’in mübârek
teninden aldığı için çiçekler sultânıdır... Bu sebeple olsa gerek, Gülün
kokusuyla kendimizden geçeriz... Gideriz bir başka âleme... Yol buluruz
mâverâya... Biz Güle, Gülistanda açan katmer Güllere; “ Peygamberlik
Gülzârının Eşsiz Gülü”nün remzi olduğu için vurgunuz... Gülü her
kokladığımızda salavat getiririz , O’nun terinin kokusundan bir zerreyi
teneffüs ettiğimizden ...
“Gül”ü târife ne hâcet, “Gül”; Sevdâyı Muhammedî’dir... “Gül”ün sevdâsı
kalbimizin hafî tepelerinde, ahfâ zirvelerinde sancak açmıştır... Ve bizler,
gönlü Gülşen olan insanlara meftûn oluruz, “Kainatın Solmayan Gülü”nün
aşkıyla... Gün gelir, gözyaşıyla Gül sularız... Bir Gül için bin dikene su
veririz; biliriz ki, Güllerin içinde diken yoktur, dikenler içinde Gül
vardır...
O, aşkımızın mihrâbındaki “Gül”... O, âlemlere rahmet olarak gönderilen
bir resûl... O, çöl sıcağındaki bir Kevser şelâlesi... O, teşrifiyle kainatı
aydınlatan ve ışık bahşeden sonsuz bir nur şûlesi... Gündüzleri dünyayı
ışıtan güneş ve geceleri gökyüzünde çiçek çiçek açan yıldızlar O’nun
sönmeyen ışığının en mütevâzı kandilleridir... Serâ da , süreyyâ da O’nun
nûruyla aydınlanır... O’nun sîreti bir amaç, O’nun sünneti bir hidâyet,
O’nun sûreti gönüllere ülfet ve nîmet veren bir âb-ı hayat... Ruhumuz
O’na âşık... O, Gül mushaflı sevdâmızın sembolü... O, on sekiz bin âlemin
emsali olmayan “Gül”ü...
Divan şairimiz Fuzûlî Su Kasidesinde:
“Suya versün bâğbân Gülzârı zahmet çekmesün,
Bir Gül açılmaz yüzün tek verse min Gülzâre su.”
diye “O Gül”ün dünyaya bir kere geleceğini, bahçıvanın bin Gül bahçesini
sulasa, sele verse dahi O’nun yüzü gibi bir Gül açılmayacağını en lâtif bir
biçimde ifâde ediyor...
alıntı[/align]
|
