Hindistan'da çok ünlü bir ressam varmış. Herkes bu ressamın yapıtlarını kusursuz kabul edecek kadar beğenirmiş. Ve onu "Renklerin Ustası" olarak anarlarmış. Onun yetiştirdiği bir ressam artık eğitimini tamamlamış ve son resmini yaparak hocasına götürmüş ve ondan resmini değerlendirmesini istemiş.
Hoca ise; " Sen artık ressam sayılırsın. Artık senin resmini halk değerlendirecek." diyerek, resmi şehrin en kalabalık meydanına götürmesini ve en görünen yerine koymasını istemiş. Yanına da kırmızı bir kalem koyarak halktan beğenmedikleri yerlere çarpı koymalarını rica eden bir yazı bırakmasını istemiş.
Öğrenci denileni yapmış Ve birkaç gün sonra resme bakmaya gittiğinde görmüş ki, tüm resim çarpılar içinde ve neredeyse görünmüyor. Çok üzülmüş tabii. Emeğini ve yüreğini koyarak yaptığı tablo kırmızıdan bir duvar sanki. Alıp resmi götürmüş hocasına ve ne kadar üzgün olduğunu belirtmiş. Hocası ise; üzülmemesini ve yeniden resme devam etmesini önermiş.
Öğrenci yeniden yapmış resmi ve yine hocasına götürmüş. Tekrar şehrin en kalabalık meydanına bırakmasını istemiş hocası. Ama bu defa yanına bir palet dolusu çeşitli renklerde yağlı boya, birkaç fırça ile birlikte. Ve yanına insanlardan beğenmedikleri yerleri düzeltmesini rica eden bir yazı ile birlikte bırakmasını istemiş.
Öğrenci denileni yapmış. Birkaç gün sonra gittiği meydanda görmüş ki resmine hiç dokunulmamış, fırçalar da, boyalar da kullanılmamış. Çok sevinmiş ve koşarak hocasına gitmiş ve resme dokunulmadığını anlatmış.
Hocası ise; "Sevgili oğlum, sen birinci konumda insanlara fırsat verildiğinde ne kadar acımasız bir eleştiri sağanağı ile karşılaşılabileceğini gördün. Hayatında resim yapmamış insanlar dahi gelip senin resmini karaladı. Oysa ikinci durumda onlardan hatalarını düzeltmelerini istedin, yapıcı olmalarını istedin." demiş. Ve devam etmiş;"Yapıcı olmak eğitim gerektirir... Hiç kimse bilmediği bir konuyu düzeltmeye kalkmadı, cesaret edemedi. Sevgili oğlum, Mesleğinde usta olman yetmez, bilge de olmalısın. Emeğinizin karşılığını, ne yaptığından haberi olmayan insanlardan alamazsın."
Hocası son olarak,"Onlara göre senin emeğinin hiç bir değeri yoktur. Sakın emeğini bilmeyenlere sunma ve asla bilmeyenle tartışma." demiş. Yaptığımız en güzel şey acımasızca eleştirmek keşke 'bir şey değişir, dünya değişir' den yola çıkarak acaba ben ne yapabilirim diyebilsek, saygılarımla
Bu hikaye üzerine güzel yorumlarda bulunalım.Hikayede sözü geçen ressam kardeşimizle bizim dernek ve vakıfcı abilerimizin hiç bi alakası olmadığı düşüncesindeyim.Bizim önde gelen abilerimizi bozkırı tanıtmak veya hizmet etmek niyetinde değiller.Genelde (istisnalar kaideyi bozmaz) dernek ve vakıflarımız bi atlama taşı olarak görülüyor.Bozkir.net yayına başlıyalı sitemize yazıyorum.Eskiler bilir dernek ve vakıflarımıza burdan çok eleştrilerde bulunduk.Özellikle organizasyonların duyurusu yapılmıyor oldu kazayla haberimiz oldu gidiyoruz içerikleri çok zayıf.Biz buralardan acizane serzenişlerde bulunuyoruz ama saolsun dernek ve vakıfcı abilerimiz bizleri hiç dinlemiyorlar.Onlar kendi aralarında bir topluluk kurmuşlar ağırlar sağılar birbirini ağırlar misali öyle sürüp gidiyor
Herkese selamlar hemşehrilerim Askerlik vazifemi yerine getirdim tekrar hemşehrilerimle beraber olmaktan çook mutluyum.
