Geçtiğimiz haftasonu Konya Silleye ikinci gidişim. İlk gidişimde bir mum imalathanesini gördüm. Şaşırmıştım. Sille küçücük bir yerdi. Bozkırın 3/1 bile değil. Ama bir üretim tesisi vardı. Bir mum üretim tesisi. Sordum ne kadardır bu işi yapıyorsunuz diye ben beni bildim bileli dedi ve ekledi yaşım 37. devam etti babamda kendini bildibileli mum yapıyormuş...
Mum üretmek belki en fazla 5 işçi istihdamıdır belki 5*3 15 nufustur günlük 15 ekmek demek......Peki mum ticareti için küçülen dünyada ulaşım ve hammadde sıkıntısı sorunu yoktur.
Son gittiğimde ise bir çömlek ustası boduç ustasını ziyaret etme şansım oldu. Yaşar ustayı... Fazla sohbet imkanımız olmadı ama gözlemlerimden şunu aktarmak isterim. Artık su içmek için boduçlar kullanılmıuyor ama ustanın dükkanı boduç doluydu. Değişik desende yapılmış süs amaçlı boduçlar ve çömlekler yani zamanına hitab eden ürünler.
Peki nerde bizim ustlarımız. Ben Dereliyim Derede demir ustaları varmış. Silah ustaları varmış Barutcular varmış. Çatta çömlekçiler bıçakcılar... her köyde bir zanaat adamı varmış. Şimdi yok....
Köylerde kadınlar yün eğirirlerdi.Şimdi görmüyorum.. Tayyip sağolsun... Bakıyor ninelerimize... Kocaya da varmıyor ninelerimiz

)) Neys o işin şakası ama üretim yok. ÜRETMİYORUZ...
Ben bu konudaki sıkıntıyı kaymakamlık ve Halkeğitim merkezlerinin bu konuya reel çözümler üretme peşine düşmediklerine bağlıyorum...
Bozkırı fabrikalar ile değil ama her evde bir fabrika mantığıyla kalkındırabiliriz. Herşeyden önce kooparatifleşmek...