Olurda bir namaz sonrası bulur mu beni ölüm ?
En elzem anımda, en ihlaslı halimle…Affıma vesile olur mu kendimce Nasuh saydığım tövbelerim, şükrünü eda edemeden kıldığım huşusu meçhul secdelerim… Unuttuklarımı unutmamasına karşın kalbimdekileri en iyi bilen Rabbim kurtuluşumu bir namaz sonrası titreyen yüreğime ve günahkar dilimden dökülemeyen uzun hecelere gizler mi?
Ve…
Bir cuma sonrası bulur mu beni ölüm?
En elzem anımda , en aşk dolu halimle… Tüm noksanlıklarımı gören,görmeyi beceremediklerimi bilen Rabbim Er – Rahman ismiyle muamele edip bağışlar mı cehennem misali dünya hayatımı… Sonsuz affedici ,merhamet ve kerem sahibi O!Geri çevirir mi kapısına boynu bükük geleni…?
Ve…
Ellerim semada bulur mu beni ölüm?
En elzem anımda en pişman halimle…Dünyayı kendine zindan bilemeyen kalbim atar mı son kez seccadem üstünde…Veda edemediğim hayallerime bir el sallayacak vakti verir mi ecelim bana ve hızına yetişememe rağmen nasıl geçtiğini de anlamadığım zaman son dakikalarını kurban eder mi benim ölümüme…?
Ve…
Bir İstanbul akşamı bulur mu beni ölüm?
Namaza durmuşken tüm azalarım sonlanır mı sonu gelmeyen isteklerim,şikayetlerim…Yüzüm kıbleye dönük,kapanır mı gözlerim… Ahrete dair düşlerim… O’nu anlatamayan kelimelerim… Gerçekleştirilmeyi bekleyen amellerim küskünken bana ve gönlüm hasretken bahara ,daha kaç kez yağmurda ıslanır,daha kaç sonbaharda sonu bekler yüreğim?
Ve…
Medine yollarında bulur mu beni ölüm?
En elzem anımda,en özlem dolu halimle… Huzuruna çıkmaya yokken yüzüm ve şefaatine muhtaçlığım olsa da hüznüm… boş yaşanmışlıklar yakarken içimi,kavrulur mu tüm günahlarım yüreğimdeki ateşte!Tüm yoldaşlarımla yollarımı ayıran ,hayatla bağımı koparan Rabbim yanışlarımı , gözyaşlarımı Rahmet yağmurlarına dönüştürür mü o büyük gün?
Ve…
Hayırla sonlanan yaşamlar durağında bulur mu beni ölüm?
Zaman atım bu durağa vardığında arkamda bıraktıklarım ağlar mı ardımdan…Ellerim,bedenim,sahip lenmişliklerim şahidim olurken kaçamadıklarım ,sığdıramadıklarım,düşünemedik lerim defterimin yönünü değiştirir mi ?Binlerce soruyla savaşırken beynim ve ”ölüm var” demeye alışkınken dilim ,bir tebessümle sonlanır mı dünya hayatım… Huzur ikliminin tadına varıp, dolar mı sevinçle yüreğim…
Ve…Evet…
Bir gün beni de bulacak ölüm… belki en elzem anımda belki en ummadığım anda…”inna lillahi ve inna ileyhi raciun” benim arkamdan söylenecek bir gün… işitemediğim sala benim ölümümü duyuracak… Güneş bensiz bir sabaha doğacak,rüzgar benim olmadığım kentte esecek,hissetmeyecek tabiat yokluğumu, bensiz geçecek her gün… Ruhum Fatihalar arayacak,hatırlanmak isteyecek… ölüm beni de bulacak bir gün… O dem ki perdeler kalkar perdeler iner…Azrail hoş geldin diyebilmektir hüner…Ölüm güzel şey budur perde ardından haber, güzel olmasaydı hiç ölür müydü Peygamber ((SAV))…(Nfk) üstadın sözleri gibi korkusuzca bekleyecek miyim ölümü? Amellerim yetecek mi, istediğim başlangıçlara… Özlemişken… Çok özlemişken… Ellerim uzanacak mı tertemiz baki hayatıma…
Beklenen gün üzerine kutsal saydığım Çilem!
Yetişecek misin imdadıma?
Bil işte ne umutlar bağladım, benliğimden geçipte geldim ben sana…!
